Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης



Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πρωτολειτούργησε το 1934-35 με πρώτο Επόπτη του Σχολείου τον μεγάλο Έλληνα παιδαγωγό Αλέξανδρο Δελμούζο και Διευθυντή του τον επίσης σπουδαίο Έλληνα επιστήμονα Βασίλειο Τατάκη. Από τότε πέρασαν και άφησαν ανεξίτηλο το πέρασμά τους μεγάλοι δάσκαλοι και πνευματικοί άνθρωποι. Ο Γιώργος Θέμελης, ο Ιωάννης Ξηροτύρης, ο Πολύκλειτος Ρέγκος, ο Σαράντος Παυλέας, ο Κωνσταντίνος Μπότσογλου, ο Νίκος Παραλής είναι μόνο μερικές περιπτώσεις σημαντικών πνευματικών ανθρώπων.
Το Πειραματικό Σχολείο είχε την τύχη να στεγαστεί σε οίκημα που σχεδιάστηκε με τη φροντίδα και την αισθητική του μεγάλου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, οίκημα που ακόμη και σήμερα αποτελεί κόσμημα για την Πόλη μας.
Σήμερα το Πειραματικό Σχολείο, όντας πλέον και Πρότυπο, αναζητεί έναν νέο δρόμο που αποτελεί όμως συνέχεια της σπουδαίας του παράδοσης.

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Ποιήματα για τον έρωτα: ποιήματα της Ειρήνης Ναθαναηλίδου

Ποιήματα για τον έρωτα

   Είναι δύο ποιήματα που έγραψε η μαθήτρια της Θεωρητικής Κατεύθυνσης της Γ Λυκείου, Ναθαναηλίδου Ειρήνη. Ποιήματα ερωτικά που μας ταξιδεύουν...

Η νεανίς που εχάθη εις την θύμισιν του παρελθόντος

Το παραθύρι ανοιχτό
Κι η ματιά της ξεγυμνώνει τ᾽ολόφωτο φεγγάρι
Το σεληνόφως σμίγει μες την αγκάλη της
Απαλό το χάδι του, γαλήνια η φωνή του
Και ξάφνου, όλα χάνονται
Σκότος στο δώμα, νεκρική η σιγή
Λαλιά από τα ρόδινα χείλη δε βγαίνει, σιωπεί
Μιλεί μονάχα η συγχυσμένη της ψυχή
Πόνος, δεν την καταδέχεται η Λήθη
Κι οι Ερινύες της πλέκουνε το δίχτυ του μαρτυρίου
Πόνος· σαν ενθυμείται...

J. Atkinson Grimshaw, Το πνεύμα της νύχτας. 1879. Ιδιωτική Συλλογή.

Έρως· πόνος ψυχής

Σκοτεινοί άγγελοι τον κόσμο τριγυρίζουν
Μες της νύχτας την τρισάγια σιγή
Και κάπου, κάποιοι πανηγυρίζουν
Για αυτούς που ο πόνος κυριαρχεί

Με τα δικά σου μάτια, τρυφερά
Αγαλιάζουν της ψυχής μου την ανάστατη τη φύση
Άγρια, αγαλήνευτη, χαμένη μες τη θλίψη
 Γαλήνη ξεχειλίζει στη δική σου αγκαλιά

Ηλιαχτίδα μες το σκότος της ανθρώπινης της φυλακής
Η μοναξιά αποκλείει άπαντες από παντού
Αιώνια θλίψη, βυθισμένη στα έγκατα μιας "υπάρχουσας" ψυχής
αιχμάλωτη του καθημερινού και αβάσταχτου της πόνου


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου