Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης



Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πρωτολειτούργησε το 1934-35 με πρώτο Επόπτη του Σχολείου τον μεγάλο Έλληνα παιδαγωγό Αλέξανδρο Δελμούζο και Διευθυντή του τον επίσης σπουδαίο Έλληνα επιστήμονα Βασίλειο Τατάκη. Από τότε πέρασαν και άφησαν ανεξίτηλο το πέρασμά τους μεγάλοι δάσκαλοι και πνευματικοί άνθρωποι. Ο Γιώργος Θέμελης, ο Ιωάννης Ξηροτύρης, ο Πολύκλειτος Ρέγκος, ο Σαράντος Παυλέας, ο Κωνσταντίνος Μπότσογλου, ο Νίκος Παραλής είναι μόνο μερικές περιπτώσεις σημαντικών πνευματικών ανθρώπων.
Το Πειραματικό Σχολείο είχε την τύχη να στεγαστεί σε οίκημα που σχεδιάστηκε με τη φροντίδα και την αισθητική του μεγάλου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, οίκημα που ακόμη και σήμερα αποτελεί κόσμημα για την Πόλη μας.
Σήμερα το Πειραματικό Σχολείο, όντας πλέον και Πρότυπο, αναζητεί έναν νέο δρόμο που αποτελεί όμως συνέχεια της σπουδαίας του παράδοσης.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Τραγούδι για την αγάπη: Bright Eyes, Τέλειο Σονέττο (Perfect Sonnet)

Ένα μελωδικό νεορομαντικό τραγούδι, το Perfect Sonnet ("Τέλειο Σοννέτο") των Bright Eyes προτείνει η Μάνια.


Γιατί μας το προτείνει; "Mου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι, όχι τόσο λόγω του ρυθμού του, όσο λόγω των στίχων του που έχουν ως θέμα τον ανεκπλήρωτο όνειρο και τη νοσταλγία ενός αγαπημένου προσώπου. Ως προς τη θεματολογία, λοιπόν, αυτό το τραγούδι μ᾽αγγίζει πολύ. Για αυτό και ήταν το πρώτο που σκέφτηκα να διαλέξω, μόλις μου ανατέθηκε αυτή η εργασία. Η μελαγχολία, η απόγνωση και ο ρομαντισμός πάντα με έλκυαν ως θέματα. Ο ρυθμός συμπληρώνει τέλεια τους στίχους καθώς είναι αργός και μελαγχολικός".


Lately I've been wishing I had one desire
Something that would make me never want another
Something that would make it so that nothing mattered
All would be clear then.


But I guess I'll have to settle for a few brief moments
And watch it all dissolve into a single second
And try to write it down into a perfect sonnet
Or one foolish line.


'Cause that's all that you'll get so you'll have to accept
You are here then you're gone.


But I believe that lovers should be tied together and
Thrown into the ocean in the worst of weather
And left there to drown
Left there to drown in their innocence.


But as for me I'm coming to the final chapter
I read all of the pages and there is still no answer
Only all that was before I know must soon come after
That is the only way it can be.


So I stand in the sun
And I breathe with my lungs
Trying to spare me the weight of the truth.

...
But once you knew a girl and you named her Lover
And danced with her in kitchens through the greenest summer
But autumn came, 

She disappeared
You can't remember where she said she was going to.


But you know that she's gone 

'cause she left you a song
That you don't want to sing.


We're singing I believe that lovers should be chained together
And thrown into a fire with their songs and letters
And left there to burn
Left there to burn in their arrogance.


But as for me I'm coming to my final failure
I've killed myself with changes trying to make things better
But I ended up becoming something other than what I had planned to be

All right.

Now I believe that lovers should be draped in flowers
And layed entwined together on a bed of clover
And left there to sleep
Left there to dream of their happiness.



Burne Jones, έρωτας στα ερείπια.


Μας δίνει και τη μετάφρασή του:


"Πρόσφατα ευχήθηκα να είχα μία επιθυμία
κάτι που θα μ´έκανε ποτέ να μη θελήσω τίποτα άλλο,
κάτι που θα έκανε όλα τ᾽άλλα να μην έχουν καμία σημασία
όλα θα ήταν τότε πιο ξεκάθαρα.


Αλλά υποθέτω ότι πρέπει να σταθώ 
άπραγος για λίγες σύντομες στιγμές
και να τα δω όλα να διαλύονται μέσα σ᾽ ένα μονάχα δευτερόλεπτο
και να προσπαθήσω να τα γράψω σ´ ένα τέλειο σονέττο ή σ᾽έναν ηλίθιο στίχο.


Γιατί αυτό είναι το μόνο που θα εισπράξεις για αυτό θα πρέπει να αποδεχτείς
ότι είσαι εδώ, μετά φεύγεις.


Πιστεύω ότι οι ερωτευμένοι θα πρέπει να δένονται μαζί,
να πετιούνται στον ωκεανό με το χειρότερο καιρό,
αφημένοι εκεί να πνιγούν 
αφημένοι εκεί να πνιγούν στην αθωότητά τους.


Αλλά όσον αφορά εμένα πλησιάζω το τελευταίο κεφάλαιο
έχω διαβάσει όλες τις σελίδες και δεν υπάρχει ακόμα απάντηση
Οι μόνες λέξεις που ξέρω σύντομα θα
ακολουθήσουν, μόνο έτσι μπορεί να γίνει.


Για αυτό στέκομαι στον ήλιο
και αναπνέω με τα πνευμόνιά μου
Προσπαθώντας να σε ελαφρύνω 
από το βάρος της αλήθειας.


Αλλά κάποτε γνώριζες ένα κορίτσι και την ονόμασες Αγαπημένη
και χόρευες μαζί της σε κουζίνες στη διάρκεια καταπράσινων καλοκαιριών.
Αλλά το Φθινόπωρο έφτασε
εκείνη εξαφανίστηκε
δεν μπορείς να θυμηθείς πού είπε ότι είχε σκοπό να πάει.


Αλλά ξέρεις πως έφυγε
γιατί σου άφησε ένα τραγούδι
που δε θες να τραγουδήσεις.


Τραγουδάς! Πιστεύω ότι οι ερωτευμένοι θα πρέπει να αλυσσοδένονται μαζί,
να πετώνται στη φωτιά με τα τραγούδια και τα γράμματά τους,
και να αφήνονται εκεί να καούν
Να αφήνονται εκεί να καούν στην αλαζονεία τους.


Αλλά όσον αφορά εμένα πλησιάζω στην τελευταία μου αποτυχία
έχω σκοτώσει τον εαυτό μου με αλλαγές προσπαθώντας να κάνω τα πράγματα καλύτερα
αλλά και πάλι κατέληξα να γίνομαι κάτι άλλο,
από αυτό που σχεδίαζα να γίνω.
Εντάξει!


Τώρα πιστεύω ότι οι ερωτευμένοι θα πρέπει να σκεπάζονται με λουλούδια
και να ξαπλώνουν σφιχταγκαλιασμένοι σε κρεβάτι από τριφύλλι
και να αφήνονται εκεί να κοιμηθούν,
να αφήνονται εκεί να ονειρευτούν την ευτυχία τους.









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου