Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης



Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πρωτολειτούργησε το 1934-35 με πρώτο Επόπτη του Σχολείου τον μεγάλο Έλληνα παιδαγωγό Αλέξανδρο Δελμούζο και Διευθυντή του τον επίσης σπουδαίο Έλληνα επιστήμονα Βασίλειο Τατάκη. Από τότε πέρασαν και άφησαν ανεξίτηλο το πέρασμά τους μεγάλοι δάσκαλοι και πνευματικοί άνθρωποι. Ο Γιώργος Θέμελης, ο Ιωάννης Ξηροτύρης, ο Πολύκλειτος Ρέγκος, ο Σαράντος Παυλέας, ο Κωνσταντίνος Μπότσογλου, ο Νίκος Παραλής είναι μόνο μερικές περιπτώσεις σημαντικών πνευματικών ανθρώπων.
Το Πειραματικό Σχολείο είχε την τύχη να στεγαστεί σε οίκημα που σχεδιάστηκε με τη φροντίδα και την αισθητική του μεγάλου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, οίκημα που ακόμη και σήμερα αποτελεί κόσμημα για την Πόλη μας.
Σήμερα το Πειραματικό Σχολείο, όντας πλέον και Πρότυπο, αναζητεί έναν νέο δρόμο που αποτελεί όμως συνέχεια της σπουδαίας του παράδοσης.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Έκφραση-Έκθεση Α' Λυκείου, Μαρτυρίες-φωνές εφήβων


Μαρτυρίες-Φωνές Εφήβων-Οι μαρτυρίες των μαθητριών και μαθητών του Α1 Λυκείου


   Σας παρουσιάζω κάποιες από τις πιο αντιπροσωπευτικές απαντήσεις των μαθητριών και των μαθητών του Α1 Λυκείου σ' ένα από τα έξι ερωτήματα της συνέντευξης που συντάξαμε κατά τη διάρκεια του μαθήματος.


Ερώτημα: Ποιοι είναι οι φόβοι και ποια τα όνειρά σου;


W. Ad. Bouguereau, Ξεκούραση κατά τη διάρκεια της συγκομιδής. 1865


-Βασικά, φοβάμαι ότι καθώς μεγαλώνω μπορεί να συμβιβαστώ και να γίνω μέλος του συστήματος. Ονειρεύομαι πάντα έναν κόσμο με αξίες και ιδανικά, χωρίς απομόνωση. Για αυτό, ονειρεύομαι μια ζωή μακριά από μεγάλες πόλεις με ανθρώπους γνωστούς αλλά ταυτόχρονα ξένους. Ονειρεύομαι κάποια στιγμή να μην είμαι καταδικασμένη να υπολογίζω και να περιορίζω τη σκέψη μου...

-Δεν έχω κάποιους ιδιαίτερους φόβους. Μόνος φόβος μου είναι τι θα συμβεί στο μέλλον σχετικά με την οικονομική αλλά παράλληλα και ιδεολογική κρίση που βιώνουμε. Σχετικά με τα όνειρά μου, δεν είμαι ακόμα σίγουρος...Θα ήθελα να περάσω σε μια καλή σχολή και να ασχοληθώ με τον αθλητισμό όσο θα σπουδάζω. Στο πιο μακρινό μέλλον ονειρεύομαι να αποκτήσω μια δεμένη οικογένεια...

-Φοβάμαι το φόβο, την υπερβολική μοναξιά και το μέλλον...ίσως και το θάνατο (ίσως και όχι...). Ονειρεύομαι να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο, να ερωτευτώ, να κάνω κάτι που αγαπώ και μου αρέσει, να ζήσω ευτυχισμένες στιγμές, να κάνω φίλους, να γνωρίσω ανθρώπους, να αγαπήσω και να αγαπηθώ, να βρω το νόημα της ζωής ή να δώσω νόημα στη ζωή...

-Φόβους έχω πολλούς, άλλους λιγότερους και άλλους περισσότερο σοβαρούς. Συγκεκριμένα, φοβάμαι τη μοναξιά και την απομόνωση, ανησυχώ πολύ για την εικόνα και τη γνώμη που σχηματίζουν οι γύρω μου για μένα. Φοβάμαι επίσης μήπως δεν καταφέρω να κάνω τίποτα ουσιαστικό στη ζωή μου ή μήπως γεράσω ολομόναχη. Όσο για τα όνειρά μου, είναι και αυτά πολλά, άλλα λιγότερα και άλλα περισσότερα εφικτά. Σε γενικές γραμμές ονειρεύομαι να ανοιχτούν οι ορίζοντές μου. Να ταξιδέψω σε άγνωστα μέρη, να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους και να αποκομίσω νέες εμπειρίες. Ονειρεύομαι να ανακαλύψω ποια ακριβώς είμαι και να βρω αυτό που νιώθω πως λείπει από τη ζωή μου και θα με κάνει ευτυχισμένη...

-Δεν φοβάμαι τίποτα ούτε έχω όνειρα για τη ζωή.

P. Eduard Frere, Πηγαίνοντας στο σχολείο. 1878Ιδιωτική Συλλογή.

-Γενικά δεν έχω πολλούς φόβους. Παρόλα αυτά θα μπορούσα να πω ότι φοβάμαι την αποτυχία. Το όνειρό μου για τη ζωή είναι να βρω τη δουλειά που θέλω και να ζήσω μια κανονική ζωή.

-Αυτό που κυρίως φοβάμαι είναι η απώλεια δικών μου προσώπων και με τρομάζει η ιδέα πως κάποτε θα αναγκαστώ να ζω χωρίς κάποια πολυαγαπημένα πρόσωπα. Ένας άλλος φόβος μου είναι οι σπουδές και η επαγγελματική μου αποκατάσταση. Φοβάμαι πως δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Ονειρεύομαι πως θα ζήσω σε μια καλύτερη εποχή και ότι κάπου εκεί έξω με περιμένει η δική μου ξεχωριστή θέση στην κοινωνία...

-Δεν φοβάμαι ακριβώς, απλά ανησυχώ για το μέλλον, όχι μόνο το δικό μου, αλλά και όλου του κόσμου. Έχω πολλά όνειρα για τη ζωή και μακάρι να γίνουν πραγματικότητα. Θέλω να σπουδάσω, να κάνω τη δική μου οικογένεια, να γίνω αυτόνομη και ανεξάρτητη. Όμως με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, οι νέοι έχουν πάψει να ονειρεύονται και ακόμα και αυτά τα απλά όνειρα μοιάζουν βουνό για το μέλλον...

-Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι το τι θα κάνω στη ζωή μου και το τελευταίο διάστημα με απασχολεί ιδιαίτερα αυτό το θέμα. Θέλω να περάσω γυμναστική ακαδημία, αλλά σκέφτομαι ότι δε θα υπάρχει δουλειά για γυμναστές αργότερα. Είμαι πολύ προβληματισμένος...

-Φοβάμαι πολλά πράγματα. Φοβάμαι την απόρριψη των γονιών μου, αν και ξέρω ότι με αγαπάνε. Φοβάμαι ότι πάντα θα είμαι όπως τώρα χωρίς αυτοπεποίθηση και πολύ κλειστή. Επίσης, φοβάμαι τη φύση, δηλαδή διάφορα φαινόμενα που θα μπορούσαν να μας καταστρέψουν στη στιγμή. Τέλος, φοβάμαι τον πόλεμο. Τον τρέμω! Το όνειρό μου είναι να κάνω πολλά ταξίδια, ειδικά στην Ιαπωνία, την ονειροχώρα μου! Επίσης προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν καλός άνθρωπος, να κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθάω τους άλλους και να μη σκέφτομαι εγωιστικά. Τέλος, ελπίζω, όταν μεγαλώσω να μπορέσω να σπουδάσω αυτό που επιθυμώ και περισσότερα απ΄όλα να γνωρίσω τον έρωτα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου