Τρία τραγούδια για την αγάπη προτείνει η Δήμητρα.
1. Ένα παραδοσιακό τραγούδι, απόσπασμα από τον Ερωτόκριτο του σε στίχους Β. Κορνάρου (και χαίρομαι πολύ που μία έφηβη μαθήτρια προτείνει παραδοσιακό τραγούδι και μάλιστα από την Κρητική Λογοτεχνία που αποτελεί σταθμός στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας).
Ας δούμε πώς αιτιολογεί η Δήμητρα την επιλογή της: "Το απόσπασμα αυτό του Ερωτόκριτου αποτελεί σταθμός στην ελληνική λογοτεχνία και μουσική. Ο έρωτας και ο χωρισμός εξιδανικεύονται από τους πανέμορφους στίχους που είναι ενδεδυμένοι με τη χαρακτηριστική μουσική του Ερωτόκριτου. Επέλεξα το συγκεκριμένο απόσπασμα λόγω συναισθηματικής αξίας. Η μουσική από τη λύρα και το λαούτο, τα λόγια, οι εικόνες, το κρητικό ιδίωμα και οι ερμηνείες του Ξυλούρη δίνουν μία μαγική σύνθεση, βγαλμένη από άλλη εποχή. Παρόλα αυτά τα συναισθήματα παραμένουν τα ίδια μέχρι σήμερα, οπότε προσδίδεται στο έργο διαχρονική αξία. Τα συναισθήματα που εκφράζει το έργο δεν περιορίζονται σε λέξεις".
Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος
Μουσική: Παραδοσιακό
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Τάμαθες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
που ο κύρης σου μ' εξόρισε σ' τση ξενιτιάς τη στράτα;
και πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;
Tα λόγια σου, Pωτόκριτε, φαρμάκιν εβαστούσαν,
κι ουδ' όλπιζα, ουδ' ανίμενα τ' αφτιά μου σ'ό,τι ακούσαν.
Και πώς μπορώ να σ' αρνηθώ; Kι α' θέλω, δε μ' αφήνει
τούτ' η καρδιά που εσύ'βαλες σ' τσ' αγάπης το καμίνι.
Kαι πώς μπορεί άλλο δεντρόν, άλλοι βλαστοί κι άλλ' άνθη,
μέσα τση πλιό να ριζωθούν, που το κλειδίν εχάθη;
Παρακαλώ, θυμού καλά, ό,τι σου λέω τώρα,
και γρήγορα μισεύγω σου, μακραίνω από τη χώρα.
Kι ας τάξω ο κακορίζικος, πως δε σ' είδα ποτέ μου,
μα ένα κερίν αφτούμενον εκράτουν, κ' ήσβησέ μου.
Όπου κι αν πάω, κι αν βρεθώ, και ότι καιρόν κι αν ζήσω,
τάσσω σου άλλη να μη δω, μηδένα ν' αντρανίσω.
Ζωγραφιστή σ' όλον το νουν έχω τη στόρησή σου,
και δεν μπορώ άλλη να δω παρά την εδική σου.
Eγώ, δεν σ' εζωγράφισα, ήβγαλα απ' την καρδιά μου
αίμα, και με το αίμα μου εγίνη η ζωγραφιά μου.
Και βγάνει από το δακτύλι της όμορφο δακτυλίδι,
με δάκρυα κι αναστεναμούς του Pώκριτου το δίνει.
Λέγει του• "Nά, και βάλε το εις το δεξό σου χέρι,
σημάδι πως, ώστε να ζω, είσαι δικό μου ταίρι.
Kάλλιά'χω εσέ με θάνατον, παρ' άλλη με ζωή μου,
για σένα εγεννήθηκε στον κόσμον το κορμί μου.
Eγώ'μαι νιά και κοπελιά, και πάλι δε φοβούμαι,
και για θανάτους εκατό τον πόθο δεν αρνούμαι.
2. Το άκρως υπερεαλιστικό Venceremos (θα νικήσουμε) του Νικόλα Άσιμου είναι ακόμα μία πρόταση της αντισυμβατικής Δήμητρας.
Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος
Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενό μου χρόνο.
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι.
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες.
Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου την ψύχρα.
Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ' όξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι.
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει.
Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω, μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω.
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos.
Και γιατί αυτό το τραγούδι του Άσιμου; "To τραγούδι αυτό αποδίδει τη δύναμη της αγάπης καθώς και την ανάγκη του ανθρώπου για αγάπη με ασυνήθιστα ως προς τη γλώσσα και την έκφραση μέσα...οι στίχοι σε συνδυασμό με τη μουσική δίνουν ένα μαγικό αποτέλεσμα που εκμαιεύει βαθιά συναισθήματα, προβληματισμούς και εσωτερικές αναζητήσεις για αυταπάτες, αδιέξοδα, συμβιβασμούς, την ανάγκη του ατόμου για φυγή, τις ελπίδες και τους στοχασμούς που αναπτύσσει κάθε άνθρωπος μέσα του..."
3. Και το τρίτο ελληνικό τραγούδι για το οποίο ετοίμασε και ένα δικό της βιντεάκι είναι το μελωδικότατο Σύννεφα του γυαλού.
Στίχοι: Κώστας Σπηλιωτάκος
Μουσική: Γιάννης Χαρούλης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης
Τη θλίψη απ' τα μάτια μου να πάρεις
και να τη ρίξεις στου πελάγου το βυθό
κι αν τύχει μες σ'ανέμους να χαθώ
μη μ'αρνηθείς, μη μ'αποπάρεις
Το πιο ακριβό σου χάδι να μου δώσεις
κι αν η λαχτάρα σου κουρσέψει το κορμί
αιτία, πρόφαση να γίνει κι αφορμή
ποτέ μη μ'αρνηθείς, μη με προδώσεις
Σύννεφα του γυαλού θε ν'αρματώσω
θα'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
Σύννεφα του γυαλού θε ν'αρματώσω
θα'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
θα'μαι στο πλάι σου.....
Την πιο βαθιά ανάσα μου να νιώσεις
σαν άρωμα φερμένο απ'τη βροχή
κι αν γίνει τ΄όνειρο ταξίδι και ευχή
που αγάπησες πολύ, μη μετανιώσεις
Το βίντεο της Δήμητρας για το αγαπημένο της τραγούδι Σύννεφα του γυαλού
Και ιδού πώς αιτιολογεί η Δήμητρα την επιλογή του παραπάνω τραγουδιού: "Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι μία μαγική ένωση μουσικής και στίχων. Οι στίχοι αποπνέουν μία αίσθηση ελευθερίας και τρυφερότητας. Οι εικόνες, εμπνευσμένες από τη φύση, ταυτίζονται με ανθρώπινα συναισθήματα και καταστάσεις και αναδύουν πολλή και αστείρευτη αγάπη. Η φωνή του ερμηνευτή ανεβάζει το τραγούδι ακόμα ψηλότερα. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα ομορφότερα νέα τραγούδια στην ελληνική μουσική που κάνει σε κάθε ακρόαση την ψυχή μου να πάλλεται".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου